วันอังคารที่ 30 สิงหาคม พ.ศ. 2559

BAD MAFIA | Chapter.5 NC





ยังไงเตนล์ก็ขัดขืนอีกคนไม่ได้อยู่แล้วสู้ยอมๆไปดีกว่าจะได้หมดปัญหาสักทีเหนื่อยแล้วนะเหนื่อยที่จะต้องทนอยู่กับคนที่ไม่ยอมดีด้วยเตนล์เบื่อแล้ว


     "เชื่อใจฉัน....ฉันจะอ่อนโยน...." มาร์คพูดมือก็โอบเอวอีกคนมากอดไว้แน่นๆก่อนจะใช้มือลูบที่ท้องอีกคนและซุกใบหน้าไว้เข้ากับซอกคอขาวเนียนแล้วกดจูบมันเบาๆ


     "อื้ออ....คุณมาร์ค" เตนล์พยายามแกะมือของอีกคนออกแต่ก็ยากลำบากเหลือเกินเพราะอีกคนเล่นรัดซะแน่นขนาดนี้


     "รักฉันบ้างไหมเตนล์ รักกันบ้างไหม"


     "........"


     "ตอบสิ....ชิตพล"


     "ผมรักคุณ....."


     "งั้นก็ช่วยแสดงความรักให้ฉันดูหน่อยสิ" พูดจบมาร์คก็จูบอีกคนทันทีเตนล์ที่ไม่ได้ทันตั้งตัวก็ตกใจกับการกระทำที่รวดเร็วของมาร์ค


     "ทำไมผมต้องทำอะไรแบบนั้น"


     "หึ...ก็ไหนบอกว่ารักไง งั้นนายก็ต้องทำ..." มือก็ไม่อยู่สุขคอยลูบไล้ผิวนวลขาวใต้สาบเสื้ออยู่เป็นระยะ


     "อื้อออ....." ปากก็ทำหน้าที่อย่างดีไม่ขาดตกบกพร่องมือหน้าค่อยๆบรรจงปลดกระดุมอีกคนช้าๆจนหมดและถอดมันโยนลงข้างเตียงทั้งเสื้อและกางเกง



ตอนนี้เตนล์เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าเพราะร่างบางโดนถอดจนหมดเปลือกแล้ว


     "อื้อ...คุณ....อ๊ะ..." มาร์คกดจูบที่ซอกคออีกคนก่อนจะขบเม้มแรงๆจนขึ้นรอยสีแดงเต็มไปทั่วคอ


     "...ขึ้นให้ฉันหน่อยสิ...ถ้ารักกันจริง..."


     "อ๊ะ!...ขึ้นเหรอ...ผมทำ...มะ...ไม่เป็น"


     "ไม่เป็นไร....เดี๋ยวฉันช่วย"


่มาร์คถอดเสื้อตัวเองและกางเกงออกก่อนจะค่อยๆนั่งลงบนเตียงและคลานเข้ามาใกล้ๆร่างบางที่เอาผ้าห่มคุมตัวและนั่งก้มหน้าอยู่ก่อนจะช้อนใบหน้าหวานขึ้นพร้อมกับจูบที่กลีบปากบาง


       "อ๊ะ!!....."


ก่อนจะยกอีกคนให้ขึ้นมานั่งบนตักทั่งที่ส่วนนั้นกำลังเสียดสีกันมาร์คก้มลงไปเลียยอดอกสีหวานของเตนล์ส่วนมืออีกข้างก็ขยำสะโพกบางอย่างหมั่นเขี้ยวจนทำให้ร่างบางเอ่นอกขึ้นมาด้วยความเสียวซาน


        “อื้อ~ออ....คุณมาร์ค...”

        มาร์คไม่ลืมที่จะฝากร่องรอยไว้บริเวณหน้าอกของร่างบางมินกยูลูบไล้ต้นขาอ่อนของเตนล์ช้าๆแล้วไล่ขึ้นไปลูบส่วนอ่อนไหวของร่างบาง
        

       “อ๊ะ! อย่า ตรงนั้นมัน.....อื้มมม~”
       

ขณะที่กำลังจะหักห้ามกริยาของมาร์คนั้น ก็โดนร่างสูงประกบปากไปด้วยในขณะที่เตนล์เผลอมาร์คเริ่มรุกโดยการสอดลิ้นเข้าไปสำรวจโพล่งปากของร่างบางอย่างรวดเร็วแล้วเกี่ยวชิมความหวานในปากไปทั่วส่วนมืออีกข้างของร่างสูงก็ยังลูบไปที่ส่วนอ่อนไหวนั้นแล้วค่อยๆรูดขึ้นลงจนอีกคนครางเสียงสั่น


     "อ๊ะ!!...อื้ออ...มัน...อึก"


มาร์คเพิ่มความเร็วขึ้นจนร่างบางปลดปล่อยออกมาในที่สุด


     "อ่าาา...."


     "คุณมันบ้า!!!....."


     "ระวังจะโดนดี......"


     "อึก.....คุณ!!"


ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวมาร์คก็สอดนิ้วชี้เข้าไปในช่องทางสีหวานของร่างบางช้าๆเตนล์จับไหล่มาร์คไว้แน่นจากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มเป็นสองนิ้วก่อนจะตามมาด้วยสามนิ้ว


ร่างบางทำหน้าเหยเกเมื่อรู้สึกอึดอัดที่ช่องทางด้านหลังมาร์คพยายามชักเข้าชักออกจนคิดว่าร่างบางหน้าจะรับได้แล้วจึงถอนนิ้วออกก่อนจะแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่าหลายเท่า


     “อื้ออ.....มันแน่น.....ฮึก มาร์ค”

     
     "อ่าาาห์....แน่นชิบ ผ่อนคลายสิเตนล์" 


ร่างบางทำตามคำขอจนร่างสูงสอดใส่เข้ามาเต็มลำจนอีกคนจุกก่อนจะขยับช้าๆ


     "อ๊ะๆๆๆ....มะ...มาร์ค...ฮึก"


จู่ๆร่างสูงก็หยุดการกระทำลงปล่อยให้อีกคนได้แต่ทำหน้างงอยู่อย่างนั้น


     "ทำเองสิ...."


     "...อึก...ผมทำไม่เป็น..."


     "ฉันเชื่อ...ว่าคนอย่างนายต้องทำได้"


ร่างบางของมาร์คค่อยๆขยับขึ้นลงไปอย่างเนิบนาบก่อนจะค่อยๆเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆเมื่ออารมณ์มันพาไป


     "อ่าา...อย่างนั้นแหล...อืมมม...ดีมาก"


     "อึก....อ๊ะๆๆ....มะ...มาร์ค...ฮึกก"

เตนล์จิกเล็บลงกับไหล่ร่างสูงเมื่ออีกคนเด้งสะโพกสวนขึ้นมายิ่งทำให้แกนกายเข้าลึกไปมากกว่าเดิมจนร่างบางได้แต่เสียวซ่าน


     "ฮึก...อ๊ะ...อื้ออ...คุณมาร์ค...ไม่ไหว"


     "เหนื่อย....อึก...ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ"


มาร์คจับอีกคนพลิกตัวให้แผ่นหลังบางก่อนจะตามไปทาบทับและค่อยๆขยับสะโพกช้าๆแต่กลับหนักหน่วงเสียจนคนใต้ร่างจิกเกร็งปลายนิ้วเข้ากับปอกหมอนจังหวะรักเริ่มร้ายกาจเหมือนคนควบคุมแผ่นหลังเนียนถูกถูไถลไปกับผ้าปูเตียงจนแสบแต่นั่นไม่ได้ทำให้เตนล์เจ็บเลยแม้แต่นิดดพราะจุดดึงความสนใจทั้งหมดตอนนี้ก็คือความอุ่นร้อนที่กระแทกเข้ามาอย่างเร่าร้อนเสียจนควบคุมเสียงร้องของตนไม่ไหว


            “อ๊ะ.. อ่ะ อื้อห์.. มะ...มาร์ค“


            “อืมม...เตนล์"


เสียงทุ้มใสและเสียงแหบพร่าเป็นอีกเสียงที่ดังแข่งกับเสียงหอบหายใจถี่และเสียงเนื้อที่กระทบกันหนักสุดๆ

        ริมฝีปากร้อนยังคงคลอเคลียอยู่ที่ซอกคอหอมกรุ่นอย่างหลงใหลฝ่ามือหนาจับเค้นเข้าที่เอวนุ่มไม่ให้คนตัวเล็กไถลไปตามแรงกระแทกมากนักสะโพกสอบยังคงขยับเข้าออกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยด้วยแรงอารมณ์ในกาย


            “ฮะ.. อ๊า อาห์ อ้ะ!”


ฟันคมที่กัดริมฝีปากล่างไว้ไม่ได้ช่วยกลั้นเสียงนักเมื่อมาร์คปลี่ยนจังหวะอย่างกะทันหันเขาขยับออกจนเกือบสุดก่อนที่จะกระทั้นกายเข้ามาลึกสุดใจ

 ร่างบางปัดมือไปทั่วเตียงในจังหวะที่มาร์คขยับเข้ามาจนโดนจุดรับสัมผัสด้านใน


          "อ๊าา...อึก...มันลึกไป..."

         เมื่อรู้สึกว่าจะไม่สามารถควบคุมมือของตัวเองได้เตนล์ถึงย้ายมันขึ้นไปกอดเข้าที่แผ่นหลังกว้างปลายเล็บคมจิกลงบนแผ่นหลังกว้างก่อนจะข่วนระบายอารมณ์ที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยจนเลือดซิบ


            “อาห์.....ซี้ดดด”

 ความแสบน้อยๆที่แผ่นหลังเพราะความซุกซนของคนตัวเล็กไม่ได้เรียกความสนใจไปจากมาร์คเท่าไหร่นัก


             “อ่ะ! อื้อห์ อ๊า อ๊ะ! มะ..มาร์ค..”

            ขยับสะโพกรัวเร็วจนคนตัวเล็กร้องไม่เป็นภาษาปลายเล็บคมจิกข่วนไปทั่วลำแขนแข็งแกร่งอย่างไม่เกรงใจเมื่อมาร์คเลื่อนฝ่ามือหนาเข้ากอบกุมแก่นกายพอดีมือขยับชักรูดเอาอกเอาใจคนตัวเล็กตามอารมณ์ ทั้งๆที่ยังคงขยับสะโพกเข้าออกรัวเร็ว


            “อ่ะ.... อื๊อห์”
            
           
            "อ่าาห์......"


เมื่ออารมณ์จุดสุดท้ายมาร์คกดกายไว้ด้านในสุดก่อนจะปล่อยออกมาความร้อนวูบในร่างกายเร่งให้คนตัวเล็กปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือของร่างสูงเขาแช่กายค้างไว้ด้านในจนหมดหยาดหยดสุดท้ายก่อนจะพลิกตัวลงนอนตะแคงสวมกอดคนตัวเล็กที่ยังเหนื่อยหอบอยู่



ไม่เม้นให้นี่น้อยใจมากเลยนะTT
#มาเฟียมาร์คเตนล์


วันอาทิตย์ที่ 21 สิงหาคม พ.ศ. 2559

ROOMMATE | Chapter.5 NC



ตอนนี้มาร์คอยู่ในห้องแล้วร่างสูงกำลังมองเตนล์ที่เอาแต่นั่งดูการ์ตูนอยู่อย่างไม่วางตา


     "ว่าไงมาร์ค...มีอะไรทำไมจ้องฉันแบบนั้น" เตนล์ที่รู้สึกตัวเหมือนกำลังโดนจ้องเอ่ยถามขึ้น


     "........" มาร์คเงียบไม่ตอบ


แต่กับกับเดินไปยืนอยู่ข้างหลังเตนล์ก่อนจะค่อยๆนั่งลงช้าๆและเลื่อนตัวเข้าไปใกล้ก่อนจะออกแรงกระชากให้อีกคนมานั่งทับตัก


     "อะไรของนายเนี่ย!! อย่ากวนได้ไหม" เตนล์พูดเมื่อมาร์คเอามือกอดเอวไว้หลวมๆ


     "....สนใจการ์ตูนมากกว่าฉันหรอ" มาร์คถาม


     "...ไม่ใช่แบบนั้น...อ๊ะ!..." เตนล์ร้องออกมาเมื่ออยู่ดีๆก็โดนมาร์คกดจูบที่หลังคอไล่ลงมายันหัวไหล่บาง


     "...อื้อ...มาร์ค...ไม่เอานะ..." ร่างเล็กเบนหนีอีกคน


     "....เป็นของฉันนะเตนล์...."



มาร์คอุ้มคนตัวเล็กมายังเตียงกว้างก่อนจะวางร่างในอ้อมแขนลงช้าๆและตามขึ้นมาคร่อมร่างของเตนล์ไว้


     "....อย่าปฏิเสธฉันเลย...." มาร์คพูด ก่อนจะก้มลงจูบปากอีกคนเบาๆแล้วผละออก


     "........" เตนล์เงียบก็แปลว่าอนุญาต


มาร์คจับขอมือบางมาไว้บนหลังคอก่อนจะขยับใบหน้าเข้าไปชิดอีกคนจนหน้าผากติดกันดวงตาคมโตมองจ้องเข้าไปในตาเรียวอย่างแน่วแน่ซึ่งเตนล์ก็จ้องกลับเหมือนกัน


ในขณะนั้นมาร์คก็เลื่อนใบหน้าออกและค่อยๆปลดกระดุมเสื้อคนตัวเล็กออกเตนล์ก็เพิ่งจะรู้ตัวแต่ร่างบางก็ไม่ได้ขัดขืน


     "...อ๊ะ!! มาร์ค!..." เตนล์ครางออกมาเมื่อโดนร่างสูงกัดที่เนินอกอย่างแรง


มาร์คถอดเสื้อผ้าคนใต้ร่างออกหมดทำให้เตนล์อายต้องดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายไว้


     "อย่าอายสิ...ขนาดนี้แล้วนะ"


     "ฉะ...ฉัน...ไม่ได้หน้าหนาเหมือนนายนิ"


     "หึ ทำเป็นปากดี....." พูดจบ มาร์คก็กระชากผ้าห่มออกทันทีก่อนจะก้มลงดูดยอดอกบางจนร่างเล็กครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน


จู่ๆร่างสูงก็ผละออกก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าตาเองออกแล้วโยนมันลงที่่ข้างเตียงร่างกายที่ดูแข็งแรงกว่าเตนล์ทำเอาร่างเล็กต้องเอามือปิดหน้าด้วยความเขิน
     

     “อ๊ะ! มาร์ค อื้อ มาร์ค!!”

 เสียงร้องดังขึ้นเมื่อจู่ๆร่างสูงก็ส่งนิ้วเข้าไปสำรวจผนังนุ่มภายในโดยไม่ทันได้ตั้งตัวข้างในของเตนล์มันตอดรัดนิ้วอีกคนแน่นราวกับจะไม่ต้อนรับการกลับมาของมาร์คจริงๆ


        “เตนล์อ่า...ข้างในมันแน่นมากเลย” 
         
แน่นมากจริงๆ...


       “อื้อ...มะ...มาร์ค!...อึก...เตนล์อายนะ...”


       “อายทำไม?...ไม่ต้องอายนะ”

 มาร์คเงยหน้ามองเตนล์โดยที่นิ้วยังคงทำงานอยู่


       “ก็...ก็ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้...อ๊ะ! ตรงนั้น…”


       "....เคยสิ....นายจำไม่ได้หรอก"


ร่างสูงพอดีออกแรงส่งนิ้วให้มันเข้าไปลึกกว่าเดิมก่อนจะหมุนรอบๆจนอีกคนสั่นเป็นลูกนก


       “หมดเวลาของนิ้วแล้วนะ...พร้อมหรือไหมเตนล์”


       “อ๊าาาา!!! มาร์ค!!!”


แค่เพียงส่วนหัวเท่านั้นแต่เหมือนปากทางจะไม่ค่อยต้อนรับอีกคนสักเท่าไร



             เฮ้อ...จะไม่ไหวแล้วนะจริงๆ


       “อ๊ะ! มาร์ค...!!”


มาร์คจับตัวอีกคนให้ย้ายขึ้นมานั่งตักท่านี้มันทำให้ท่อนร้อนสามารถเข้าไปลึกมากกว่าเดิมเสียอีก


       “ชอบแบบนี้ไหมเตนล์...”


       “อื้ออ....ไม่ชอบ....”



       “หื้ม...ฉันจะให้โอกาสนายตอบอีกทีนะ” จับสะโพกร่างบางแล้วกระแทกเป็นเชิงเริ่มต้น


       “อื้อ!! ...ไม่เอาท่านี้...."


       “ฉันไม่สน...ไม่เปลี่ยนด้วย"


       “อ๊ะ!...อ๊ะ!...มะ...มาร์ค!...แรง...ไปแล้ว…”
  
     มือข้างหนึ่งของร่างบางบีบไหล่ของอีกคนแน่นส่วนอีกข้างก็ยกไปปิดปากตัวเองเพื่อเก็บเสียงมาร์คอมยิ้มให้กับความน่ารักของเตนล์ก่อนจะขยับเร็วถี่ให้คนบนตักร้องครางออกมา


        “นายคิดยังไงกับฉันกันแน่....”


        “อ๊ะ...อื้ออ...ไม่...อ๊ะ!...รู้”
             เตนล์พยายามจะถอยออกแต่ความไวของอีกคนทำให้กอดรั้งเอวบางไว้ทัน


        “จะเอาแบบนี้ใช่ไหม....ได้!!”
         ร่างสูงข้าซุกซอกคอขาวระหว่างที่คนในอ้อมกอดยังคงร้องครางกระเส่าอยู่ข้างหู


        “มาร์ค...อึก...ช้าลงหน่อย…”
        
        
        "ฉันชอบแรงๆแบบนี้...ซื้ดด...โอเคไหม"
        
        
        "อื้ออ...ไม่...อึก...ไม่โอเค"



            


มาร์คค่อยๆผ่อนแรงกระแทกลงจับใบหน้าหวานให้หันมาร่างสูงมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการและโหยหาอารมณ์ปลดปล่อย มาร์คเห็นแล้วรู้สึก...หวง


    “เตนล์อ่า...ฉันรักนายนะ”


    "อือ รู้...."


    "อ่าา...แล้วนายล่ะรักฉันไหม"


    "รักสิ...อื้อ...รัก"
          
         
    “...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามมีคนอื่นนะ..."

         
    “นะ...นาย...ก็ห้ามทิ้งฉันนะ...” ใบหน้าหล่อพยักหน้าตอบกลับร่างสูงจูบอีกคนเพื่อเป็นรางวัลในความน่ารัก ก่อนที่จะดันร่างบางให้นอนราบไปกับเตียง


    “มาร์ค!!....เดี๋ยวสิ อ๊ะ!...”


    “ฉันไม่รอแล้วนะ....”


               เมื่อความอดทนหมดลง.....


     “อ๊า...อ่า...มาร์ค!!!…” คนใต้ร่างเม้มปากแน่นทำให้อีกคนเข้าใจได้ทันที


      “ตรงนี้เหรอ” มาร์คขยับเข้าเน้นจุดที่ทำให้เตนล์ออกอาการได้ชัดขนาดนี้


       “อื้อ...ฮึก...มาร์ค…”


      “เรียกชื่อฉันสิ ชื่อจริงน่ะ....”


      “...มินฮยอง...อ๊ะ!...อีมินฮยอง...อ่าา!”

           ร่างสูงจับขาเรียวยาวให้ยกมาเกี่ยวรอบเอวไว้เส้นผมเงางามที่สยายไปทั่วผืนเตียงเป็นสิ่งที่ปลุกอารมณ์ชั้นดีให้กับอีกคนเป็นอย่างมากจึงอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวลงไปปิดเสียงหวานด้วยปากของตนเองลิ้นภายในทำงานสัมพันธ์กันได้ดีเยี่ยมรสชาติหวานนุ่มที่สัมผัสได้ไม่มีเบื่อ 


ต้องเป็นเตนล์...ต้องเป็นชิตพลเท่านั้น


    “เตนล์อ่า...ขออะไรอย่างนึงได้ไหม"


    “อึก...อะไร....อ๊ะ....ว่ามาสิ”


    “ขอจริงๆนะ....อย่ายุ่งกลับแจฮยอนเลย"


    “อ๊า...โอเค...อื้อ...มัคลี...”


         




     “อ่า...เตนล์น่า...อือ...น่ารัก”


     “กอดฉันสิ...อื้อ...กอดฉัน…”ร่างสูงโน้มตัวไปสอดแขนไว้ใต้แผ่นหลังที่เสียดสีกับผืนผ้าปูเตียงบางด้วยแรงที่ไม่ใช่น้อย


     “...ใกล้แล้ว...ซี้ด...อีกนิดนะที่รัก” มาร์คกอดร่างที่สั่นเทาตามแรงกระแทกที่มีมือเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของอีกคนราวกับไม่รู้จะวางไว้ที่ไหนฟันของเขาขบกัดบนไหล่หนาเพื่อระบายอารมณ์



     “มาร์คลีอา...อ่า...อ่ะ...อ๊า!”


มาร์คค่อยๆหยุดการเคลื่อนไหวเมื่อเราได้ปลดปล่อยออกมาทั้งคู่ร่างสูงถอนกายออกมาพร้อมกับน้ำเหนียวที่ไหลตามปากทาง มันเยอะจนเยิ้มล้นออกมาเปื้อนผ้าปูเตียง

   
     "ฝันดีนะที่รัก...."




อย่าถามเลยว่าทำไมมาร์คถึงต้องทำอย่างนี้ก็เพราะนี้คือวิธีเดียวที่จะทำให้เตนล์จมอยู่กับมาร์คได้และมันก็เป็นสิ่งเดียวที่มาร์คใช้กักขังร่างบางไว้ได้แม้มันจะต้องทำให้อีกคนเจ็บมากก็ตามแต่มาร์คก็ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น
ยอมเป็นคนเห็นแกตัวเพราะอะไรหรอ


ก็เพราะว่า


มาร์ค ลี....รัก....เตนล์ ชิตพล ไงล่ะ





อ่านแล้วกลับไปเม้นด้วยนะคะ ไม่เม้นโกรธนะ



วันพุธที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559

BAD MAFIA | Chapter.2 NC




ร่างสูงของมาร์คจงใจคร่อมร่างบางเอาไว้เพื่อไม่ให้อีกคนลุกหนีไปไหนได้

     "คุณมาร์ค!!..อ๊ะ...ผมเจ็บนะ"


     "เจ็บเหรอ อย่ามาสำออย"

พูดจบมาร์คก็กดจูบอีกคนทันทีเตนล์ตกใจก่อนจะรีบเม้มริมฝีปากไว้แต่ก็โดนอีกคนบีบคางอย่างแรงจนปากบางเปิดร่างสูงเลยได้รุกล้ำเข้าไป

     "อื้ออ...อ๊ะ....มาร์ค!...อึก"

เเขนบางพยายามทุบต่อยคนที่อยู่ข้างบนแต่ก็ไม่เป็นผลแต่อย่างใดลิ้นร้อนของร่างสูงควานหาความหวานจากโพรงปากของร่างบางอย่างเอาแต่ใจน้ำตาของร่างบางไหลออกมาทั้งเเขนขาพยายามทุบตีข่วนต่อยแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรคนที่อยู่ข้างบนได้อยู่ดี  
     “อื้ออออ!!!”

ฟันคมกัดลงที่ลิ้นในปากอย่างจังจนเลือดสีสดไหลออกมาเตนล์ทุบตีตัวอีกคนแรงขึ้นจนมาร์คต้องจับแขนทั้งสองข้างของเตนล์เอาไว้เหนือหัวลิ้นร้อนเลียชิมเลือดจากปากบางอย่างสนุกจนเตนล์เริ่มขาดอากาศหายใจจนมาร์คต้องผละออกอย่างนึกเสียดาย
  
     “หึ! ยังหวานเหมือนเดิมนิ....”

มาร์คเลียปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย  มือหนาที่ว่างอีกข้างกระตุกกางเกงร่างบางออกจนอีกคนเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าเตนล์

     “อย่าาา!!! ฮึกก ปล่อยผม!!”

เตนล์พยามยามดิ้นหนีแต่มันก็ทำได้ยากเพราะถูกอีกคนคร่อมร่างไว้สายตาคมมองลงมาที่ยอดอกสีสวยราวกับเม็ดทับทิมสีสดที่ประดับอยู่ไม่รอช้าใช้ลิ้นร้อนก้มลงโลมเลียยอดอกอีกคนอย่างหื่นกระหายทันที
ีเตนล์บิดตัวหนีแต่ก็ทำไม่สำเร็จ

      “ฮึก...อื้ออ...อย่าา อ๊ะ! อย่าทำ...ฮึก”

เสียงหวานขอร้องอ้อนวอนจนแหบแห้งรู้ทั้งรู้ว่าหมดหวังที่จะรอดจากเงื้อมือร่างสูงอย่างแน่นอนแต่ก็ยังอยากขอร้องอ้อนวอนให้อีกคนปล่อยยิ่งเสียงขอร้องดังมากเท่าไหร่ฟันคมก็ยิ่งขบเม้มยอดร่างบางให้แรงขึ้นดูดแรงขึ้นสลับกันไปมาทั้งสองข้างจนแดงช้ำ

     “อย่านะ!! อึก!! หยุด อือออ!!”

ร่างสูงเริ่มหงุดหงิดกับเสียงของเตนล์เลยก้มลงจูบปิดปากบางอีกครั้ง

     "งับ!!!..."

เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากปากร่างสูง เพราะฟันของร่างบางกัดลงที่ลิ้นของมาร์คเข้าอย่างจัง

     "นี่นายกล้ากัดฉันเหรอเตนล์!!! ได้!!"


     เพี้ยะ!!

มาร์คตบเข้าที่หน้าอีกคนทันทีความเจ็บที่ขวาทำให้ร่างบางน้ำตาไหลเจ็บมากเจ็บไปทั้งตัวทั้งใจเลย


ร่างสูงจัดการถอดกางเกงออกจากข้อเท้าของร่างบางออกทันทีเตนล์พยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่ได้อะไรเหมือนเดิมสายตาคมมองลงมาที่ร่างบางเปลือยเปล่าร่างสูงปลดเสื้อผ้าออกจากตัวจนหมดเผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ที่พองตัวขึ้นสายตาของร่างบางหันไปเจอกันแก่นกายอีกคนถึงกับหน้าซีดรีบถดถอยหนีแต่ก็ถูกร่างสูงจับข้อเท้าลากมานอนอยู่ใต้ร่างอยู่ดี


มาร์คจับขาเรียวแยกออกจากกันเผยให้เห็นช่องทางรักสีหวานที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสนอกจากตนเองร่างสูงจ่อแกนกายตรงช่องทางหวานเลียปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย

     “ฮึก....อย่าทำอะไรผมเลยนะ”
     

     "ไม่ทำหรอก ก็แค่ เอา"
     

     "อย่า!!!....อ๊าาา!!!!!"
      เตนล์รีดร้องขึ้นมาทันทีเมื่อแก่นกายใหญ่ของร่างสูงสอดเข้ามาในช่องทางที่เเสนจะคับแน่นและไม่ได้รับการเบิกทางแต่อย่างใด

     “อืมม....แน่นชิบ ผ่อนคลายหน่อยสิ!!”

มาร์คพยายามดันแก่นกายเข้าไปแต่ก็ได้แค่ครึ่งทางเพราะช่องทางของร่างบางนั้นตอดรัดและคับแน่นมากเตนล์กัดปากตัวเองแน่นจนห้อเลือด เจ็บไปทั่วกระดูกสันหลัง

     “ฮึก..อ่ะ ผมเจ็บ ฮืออ ปะ...ปล่อยผมไปเถอะ....ฮึก” ร่างบางของร้องทั้งน้ำตา

ยิ่งมาร์คได้ยินมันมากเท่าไหร่ยิ่งอยากทำลายมากขึ้นเท่านั้นมาร์คตัดสินใจกระแทกแก่นกายเข้าช่องทางรักจนหมดอย่างรวดเร็ว

     “อ๊าาาาา!!!! เจ็บบบ ฮือออ เจ็บบบ อึก”

ช่องทางหวานนั้นฉีกขาดเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาเป็นตัวหล่อลื่นชั้นดีมาร์คจับขาบางอ้าออกกว้างก่อนกระแทกแก่นกายอีกคนเข้าออกอย่างรวดเร็วไร้ซึ่งความปราณี  กระทำย่ำยีเยี่ยงสัตว์ป่าเปรียบดั่งร่างบางที่นอนอยู่เป็นตัวระบายอารมณ์  

     “อืมม...แน่นชิบ...อ่าาา...”
  เสียงพอใจของร่างสูงกับการตอดรัดของช่องทางหวานเปื้อนเลือด
  
     “อึก...อ๊ะ...เจ็บ...ฮึกก..อ่ะ..อั่ก..ฮืออ”

เตนล์รู้สึกเจ็บกับแรงกระแทกที่ร่างสูงส่งมา  แต่ก็รู้สึกเสียวแปลกๆแต่เพราะความเจ็บปวดที่มีมากกว่าเลยทำให้ร่างบางรู้สึกเจ็บปวดไปด้วยร่างสูงก้มลงกัดซอกคอขาวของอีกคน จนเลือดซิบและเป็นรอยฟันทั่วคอแก่นกายกระแทกเข้าออกจนเสียงเนื้อกระทบกันไปทั่วห้องมาร์คจับขาร่างบางพาดบ่าตัวเองทั้งสองข้างยิ่งทำให้แก่นกายร่างสูงกระแทกเข้าไปในตัวร่างบางลึกมากขึ้น

     “อ่าาา..ฮือออ..อึก...อ้ะ..อย่าเร็ว...มันเจ็บ”  
ยิ่งพูดหมือนยิ่งยุร่างสูงโถมกระแทกแกนกายอีกคนเข้าออกอย่างบ้าคลั่งยิ่งร่างบางกรีดร้องมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ความป่าเถื่อนให้กับมาร์คมากเท่านั้นข้อมือบางบิดไปมาจนเกิดเเผลถลอก
  
      ‘’หยุดนะ!!....เฮือกก!!"


     "ไม่มีทาง!!!"
  

     ‘’ผม...อึก...เจ็บจริงๆนะ....หยุดไม่ได้หรอ...ฮึก...คุณ..อ๊ะ...!!’’

ร่างบางขอร้องทั้งน้ำตาทั้งปล่อยเสียงครางไม่เป็นภาษาเมื่อมือฝ่ามือร้อนประคองสะโพกของเขาไว้รั้งสะโพกเล็กเข้าไปชิดกับหน้าขาของร่างสูงอย่างแรงส่งผลให้ท่อนเนื้อร้อนที่สอดใส่เข้ามาสอดเข้าไปลึกจนแทบจะแตะไปถึงกระดูกเชิงกราน...

     ‘’ฮื่ออออ....’’

เตนล์กัดริมฝีปากแล้วเชิดหน้าขึ้นสูงเมื่อเขารู้สึกว่าสติมันกำลังพร่ามัว

     "ครางออกมาดังๆ!! เรียกชื่อฉัน!!!"


     "อึกก..."


     "บอกว่าให้เรียกไง!!! เรียกซิเตนล์!!" 


     "อ๊ะ...มะ...มาร์ค...อ่าาา...อื้อออ...อึก...อ่าา"
 มาร์คดันแก่นกายกระแทกเข้ามาถูกจุดกระสันจนร่างกายวูบวาบคล้ายจะถึงปลายทางข้างหน้าอย่างรวดเร็วเตนล์กระตุกเกร็งและร้องครวญครางด้วยแรงเสียดสีของเนื้ออย่างรุนแรงจนสั่นคลอนไปทั้งคันราวกับแผ่นดินไหว....


     ‘’อึก !! อ่ะ...อ๊ะ อาาา...อ่ะ  อ๊ะ!! มาร์ค...อื้อ...แฮ่ก’’

ร่างที่รอรับแรงกระแทกอยู่ด้านใต้สั่นคลอนตามแรงที่ขยับเข้ามาร่างบางหอบหนักและสะดุ้งตัวขึ้นมาจิกเล็บเข้าที่ช่วงซอกคอหนากรีดลึกจนเป็นรอยแผลข่วนยาวจรดหน้าอกแกร่ง

     ‘’อ๊ะ...!!’’

เตนล์สะดุ้งเมื่อแรงกระแทกเข้ามาจนตัวเขาลอยดวงตาเรียวปรือขึ้นมองหน้าของมาร์คที่มีเหงื่อไหลออกมาตาลำคอร่างสูงขมวดคิ้วแน่นด้วยอารมณ์ที่เสียวซ่านที่ใกล้จะถึงจุดสุดยอดก็เร่งสะโพกหนาด้วยจังหวะถี่รัวเข้าอยู่หลายๆครั้งก่อนจนร่างบางต้องโยกไปตามแรง.....


มาร์คย้ำกายอยู่อย่างนั่นอยู่สองสามครั้ง เตนล์เองก็หลับตาลงอย่างหมดแรงเมื่อเขาและมาร์คปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน น้ำขาวขุ่นปละเลือดสีแดงสดปริ่มออกมานอกช่องทางจนเปื้อนเต็มผ้าปูเตียงเป็นบริเวณกว้างแต่มาร์คก็ไม่ได้สนใจ

 ร่างสูงก็ค่อยๆถอดกายออกก่อนจะจัดการให้เรียบร้อย.....
เมื่อร่างสูงหันกลับมาอีกที่ก็พบว่าร่างบางสลบไปแล้วสายตาของร่างสูงมองร่างบางที่ไม่ได้สติพร้อมกับสภาพไร้เรี่ยวแรงอย่างไม่แยแส



อ่านแล้วกลับไปเม้นด้วยนะคะ

#มาเฟียมาร์คเตนล์