ตอนนี้มาร์คอยู่ในห้องแล้วร่างสูงกำลังมองเตนล์ที่เอาแต่นั่งดูการ์ตูนอยู่อย่างไม่วางตา
"ว่าไงมาร์ค...มีอะไรทำไมจ้องฉันแบบนั้น" เตนล์ที่รู้สึกตัวเหมือนกำลังโดนจ้องเอ่ยถามขึ้น
"........" มาร์คเงียบไม่ตอบ
แต่กับกับเดินไปยืนอยู่ข้างหลังเตนล์ก่อนจะค่อยๆนั่งลงช้าๆและเลื่อนตัวเข้าไปใกล้ก่อนจะออกแรงกระชากให้อีกคนมานั่งทับตัก
"อะไรของนายเนี่ย!! อย่ากวนได้ไหม" เตนล์พูดเมื่อมาร์คเอามือกอดเอวไว้หลวมๆ
"....สนใจการ์ตูนมากกว่าฉันหรอ" มาร์คถาม
"...ไม่ใช่แบบนั้น...อ๊ะ!..." เตนล์ร้องออกมาเมื่ออยู่ดีๆก็โดนมาร์คกดจูบที่หลังคอไล่ลงมายันหัวไหล่บาง
"...อื้อ...มาร์ค...ไม่เอานะ..." ร่างเล็กเบนหนีอีกคน
"....เป็นของฉันนะเตนล์...."
มาร์คอุ้มคนตัวเล็กมายังเตียงกว้างก่อนจะวางร่างในอ้อมแขนลงช้าๆและตามขึ้นมาคร่อมร่างของเตนล์ไว้
"....อย่าปฏิเสธฉันเลย...." มาร์คพูด ก่อนจะก้มลงจูบปากอีกคนเบาๆแล้วผละออก
"........" เตนล์เงียบก็แปลว่าอนุญาต
มาร์คจับขอมือบางมาไว้บนหลังคอก่อนจะขยับใบหน้าเข้าไปชิดอีกคนจนหน้าผากติดกันดวงตาคมโตมองจ้องเข้าไปในตาเรียวอย่างแน่วแน่ซึ่งเตนล์ก็จ้องกลับเหมือนกัน
ในขณะนั้นมาร์คก็เลื่อนใบหน้าออกและค่อยๆปลดกระดุมเสื้อคนตัวเล็กออกเตนล์ก็เพิ่งจะรู้ตัวแต่ร่างบางก็ไม่ได้ขัดขืน
"...อ๊ะ!! มาร์ค!..." เตนล์ครางออกมาเมื่อโดนร่างสูงกัดที่เนินอกอย่างแรง
มาร์คถอดเสื้อผ้าคนใต้ร่างออกหมดทำให้เตนล์อายต้องดึงผ้าห่มมาปกปิดร่างกายไว้
"อย่าอายสิ...ขนาดนี้แล้วนะ"
"ฉะ...ฉัน...ไม่ได้หน้าหนาเหมือนนายนิ"
"หึ ทำเป็นปากดี....." พูดจบ มาร์คก็กระชากผ้าห่มออกทันทีก่อนจะก้มลงดูดยอดอกบางจนร่างเล็กครางออกมาด้วยความเสียวซ่าน
จู่ๆร่างสูงก็ผละออกก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าตาเองออกแล้วโยนมันลงที่่ข้างเตียงร่างกายที่ดูแข็งแรงกว่าเตนล์ทำเอาร่างเล็กต้องเอามือปิดหน้าด้วยความเขิน
“อ๊ะ! มาร์ค อื้อ มาร์ค!!”
เสียงร้องดังขึ้นเมื่อจู่ๆร่างสูงก็ส่งนิ้วเข้าไปสำรวจผนังนุ่มภายในโดยไม่ทันได้ตั้งตัวข้างในของเตนล์มันตอดรัดนิ้วอีกคนแน่นราวกับจะไม่ต้อนรับการกลับมาของมาร์คจริงๆ
“เตนล์อ่า...ข้างในมันแน่นมากเลย”
แน่นมากจริงๆ...
“อื้อ...มะ...มาร์ค!...อึก...เตนล์อายนะ...”
“อายทำไม?...ไม่ต้องอายนะ”
มาร์คเงยหน้ามองเตนล์โดยที่นิ้วยังคงทำงานอยู่
“ก็...ก็ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้...อ๊ะ! ตรงนั้น…”
"....เคยสิ....นายจำไม่ได้หรอก"
ร่างสูงพอดีออกแรงส่งนิ้วให้มันเข้าไปลึกกว่าเดิมก่อนจะหมุนรอบๆจนอีกคนสั่นเป็นลูกนก
“หมดเวลาของนิ้วแล้วนะ...พร้อมหรือไหมเตนล์”
“อ๊าาาา!!! มาร์ค!!!”
แค่เพียงส่วนหัวเท่านั้นแต่เหมือนปากทางจะไม่ค่อยต้อนรับอีกคนสักเท่าไร
เฮ้อ...จะไม่ไหวแล้วนะจริงๆ
“อ๊ะ! มาร์ค...!!”
มาร์คจับตัวอีกคนให้ย้ายขึ้นมานั่งตักท่านี้มันทำให้ท่อนร้อนสามารถเข้าไปลึกมากกว่าเดิมเสียอีก
“ชอบแบบนี้ไหมเตนล์...”
“อื้ออ....ไม่ชอบ....”
“หื้ม...ฉันจะให้โอกาสนายตอบอีกทีนะ” จับสะโพกร่างบางแล้วกระแทกเป็นเชิงเริ่มต้น
“อื้อ!! ...ไม่เอาท่านี้...."
“ฉันไม่สน...ไม่เปลี่ยนด้วย"
“อ๊ะ!...อ๊ะ!...มะ...มาร์ค!...แรง...ไปแล้ว…”
มือข้างหนึ่งของร่างบางบีบไหล่ของอีกคนแน่นส่วนอีกข้างก็ยกไปปิดปากตัวเองเพื่อเก็บเสียงมาร์คอมยิ้มให้กับความน่ารักของเตนล์ก่อนจะขยับเร็วถี่ให้คนบนตักร้องครางออกมา
“นายคิดยังไงกับฉันกันแน่....”
“อ๊ะ...อื้ออ...ไม่...อ๊ะ!...รู้”
เตนล์พยายามจะถอยออกแต่ความไวของอีกคนทำให้กอดรั้งเอวบางไว้ทัน
“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม....ได้!!”
ร่างสูงข้าซุกซอกคอขาวระหว่างที่คนในอ้อมกอดยังคงร้องครางกระเส่าอยู่ข้างหู
“มาร์ค...อึก...ช้าลงหน่อย…”
"ฉันชอบแรงๆแบบนี้...ซื้ดด...โอเคไหม"
"อื้ออ...ไม่...อึก...ไม่โอเค"
มาร์คค่อยๆผ่อนแรงกระแทกลงจับใบหน้าหวานให้หันมาร่างสูงมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความต้องการและโหยหาอารมณ์ปลดปล่อย มาร์คเห็นแล้วรู้สึก...หวง
“เตนล์อ่า...ฉันรักนายนะ”
"อือ รู้...."
"อ่าา...แล้วนายล่ะรักฉันไหม"
"รักสิ...อื้อ...รัก"
“...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ห้ามมีคนอื่นนะ..."
“นะ...นาย...ก็ห้ามทิ้งฉันนะ...” ใบหน้าหล่อพยักหน้าตอบกลับร่างสูงจูบอีกคนเพื่อเป็นรางวัลในความน่ารัก ก่อนที่จะดันร่างบางให้นอนราบไปกับเตียง
“มาร์ค!!....เดี๋ยวสิ อ๊ะ!...”
“ฉันไม่รอแล้วนะ....”
เมื่อความอดทนหมดลง.....
“อ๊า...อ่า...มาร์ค!!!…” คนใต้ร่างเม้มปากแน่นทำให้อีกคนเข้าใจได้ทันที
“ตรงนี้เหรอ” มาร์คขยับเข้าเน้นจุดที่ทำให้เตนล์ออกอาการได้ชัดขนาดนี้
“อื้อ...ฮึก...มาร์ค…”
“เรียกชื่อฉันสิ ชื่อจริงน่ะ....”
“...มินฮยอง...อ๊ะ!...อีมินฮยอง...อ่าา!”
ร่างสูงจับขาเรียวยาวให้ยกมาเกี่ยวรอบเอวไว้เส้นผมเงางามที่สยายไปทั่วผืนเตียงเป็นสิ่งที่ปลุกอารมณ์ชั้นดีให้กับอีกคนเป็นอย่างมากจึงอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวลงไปปิดเสียงหวานด้วยปากของตนเองลิ้นภายในทำงานสัมพันธ์กันได้ดีเยี่ยมรสชาติหวานนุ่มที่สัมผัสได้ไม่มีเบื่อ
ต้องเป็นเตนล์...ต้องเป็นชิตพลเท่านั้น
“เตนล์อ่า...ขออะไรอย่างนึงได้ไหม"
“อึก...อะไร....อ๊ะ....ว่ามาสิ”
“ขอจริงๆนะ....อย่ายุ่งกลับแจฮยอนเลย"
“อ๊า...โอเค...อื้อ...มัคลี...”
“อ่า...เตนล์น่า...อือ...น่ารัก”
“กอดฉันสิ...อื้อ...กอดฉัน…”ร่างสูงโน้มตัวไปสอดแขนไว้ใต้แผ่นหลังที่เสียดสีกับผืนผ้าปูเตียงบางด้วยแรงที่ไม่ใช่น้อย
“...ใกล้แล้ว...ซี้ด...อีกนิดนะที่รัก” มาร์คกอดร่างที่สั่นเทาตามแรงกระแทกที่มีมือเขาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของอีกคนราวกับไม่รู้จะวางไว้ที่ไหนฟันของเขาขบกัดบนไหล่หนาเพื่อระบายอารมณ์
“มาร์คลีอา...อ่า...อ่ะ...อ๊า!”
มาร์คค่อยๆหยุดการเคลื่อนไหวเมื่อเราได้ปลดปล่อยออกมาทั้งคู่ร่างสูงถอนกายออกมาพร้อมกับน้ำเหนียวที่ไหลตามปากทาง มันเยอะจนเยิ้มล้นออกมาเปื้อนผ้าปูเตียง
"ฝันดีนะที่รัก...."
อย่าถามเลยว่าทำไมมาร์คถึงต้องทำอย่างนี้ก็เพราะนี้คือวิธีเดียวที่จะทำให้เตนล์จมอยู่กับมาร์คได้และมันก็เป็นสิ่งเดียวที่มาร์คใช้กักขังร่างบางไว้ได้แม้มันจะต้องทำให้อีกคนเจ็บมากก็ตามแต่มาร์คก็ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น
ยอมเป็นคนเห็นแกตัวเพราะอะไรหรอ
ก็เพราะว่า
มาร์ค ลี....รัก....เตนล์ ชิตพล ไงล่ะ
อ่านแล้วกลับไปเม้นด้วยนะคะ ไม่เม้นโกรธนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น